Plekken van Herinnering – Schuilkelder

Het verhaal van het Joodse echtpaar begon in de herfst van 1942. ,,Comprecht Eckstein kwam als docent op een school in Tripscompagnie elke dag op zijn fietsje langs Hendrik Kroeze, eigenaar van een aannemers- en bouwmaterialenhandel aan de Nieuweweg. Op een dag hield Kroeze hem staande, en vroeg hem: ‘Denken jullie er weleens aan om onder te duiken? De vooruitzichten voor jullie zijn heel slecht. We zijn al bezig. Meld je maar, dan zorgen wij voor jullie.’ Een woord een woord; nog diezelfde avond zijn ze gekomen.” ‘Met onbekende bestemming vertrokken’, zo staat het in de gemeentearchieven. Alleen de vier helpers wisten dat ze in feite vlakbij hun oude woonhuis zaten ondergedoken.

Deze vier helpers waren, naast Hendrik Kroeze en zijn zoon Pieter, de boekhouder Hendrik Pater en huisarts Berend Maarsinkh. Zij zorgden voor de inrichting van de onderduikplek, het schoonmaken, het eten, de verzorging van het Joodse echtpaar én ze hielden eventueel gevaar nauwlettend in de gaten. Jan Hut: ,,Zo werkte de boekhouder vlak boven de kelder. Zijn bureau stond op een houten vloer met enkele openingen. Als ze onraad roken, gooide hij een steentje of een briefje naar beneden, dat viel dan op de tafel bij de onderduikers. Dan wisten ze, nu moeten we stil wezen.” Tijdens een oefening van de Duitsers op het bedrijventerrein in Muntendam werd het helemaal spannend. ,,In de pauze gingen twee Duitsers met hun broodjes vlakbij het kelderraampje zitten met hun broodje. Comprecht & Rosetta hoorden hen praten en werden vreselijk bang. Maar de Duitsers hebben nooit geweten dat op slechts één meter van hun vandaan onderduikers zaten.”